Evin reisi kim?

     

        Allah'ın kullarının bir kısmını(erkekleri) bir kısmına üstün kılması(kadınlara) ve mallarından harcamaları(erkeğin kadının nafakasını sağlaması) sebebiyle erkekler kadınlar üzerine kavamlıdır(yönetici, koruyucu). Ve saliha kadınlar (kocalarına) itaatkardır, Allah’ın (kendilerini) koruması sayesinde onlar da gaybı(ırzlarını) korurlar. (Evlilik yükümlülüklerini reddederek) başkaldırdıklarını gördüğünüz kadınlara öğüt verin, onları yataklarında yalnız bırakın. (Bunlar fayda vermez de mecbur kalırsanız) onları (hafifçe) dövün. Eğer itaat ederlerse, artık onların aleyhine başka bir yol aramayın. Şüphesiz Allah, çok yücedir, çok büyüktür. [NİSA 34]

    Ayeti kerime İslam'da evin reisinin erkek olduğunu açıkça ifade ediyor. Bir kadın kocasının dine uygun emirlerini yerine getirmek ile mükelleftir. Mesela kocası face açmasına müsade etmeyen bir müslime face açmamalıdır. Kocası falanca komşularla görüşme dediğinde itaat etmelidir. Eğer bir evlilikte kadın veya kocadan biri ehli geçim olmazsa, her iki taraf benlik ve kibir ile hareket ederse günümüzdeki gibi boşanmalar artar. Hiçbir devlet dairesinde bile iki idareci bulunmaz, bir köyde bir muhtar olur. Dinimiz de evde idarecilik görevini erkeğe vermiştir.

    Erkeklerin kadınlar üzerinde mutlak hakim olduğu bir çağda kadınlara el kaldırılmadan evvel uyarmayı farz kılan, daha sonra onlarla yataklarını ayırmayı emreden dinimiz, açıkça kadınlara karşı müdahaleyi ne kadar sınırlandırmaktadır, düşünen anlar. Günümüzde bile hanımına el kaldıran erkeklerden hangisi hanımını yatağında yalnız bırakmış evvela? Hiç... Ayetin kadınlara el kaldırmayı teşvik etmek bir yana frenleyici bir mana taşıyor.

     Hanımından meşru bir istekte bulunan, ve itaat edilmeyen bir kocaya dinimiz onu yatağında yanlız bırakın diye emrediyor. Lakin hangi emrine itaat etmez ise bu  iş yapılır?  Hanım bana bir su ver dediğinde söz tutmadı diye ne kadına gönül konur ne de dövülür. "Gündüz karısını köle gibi döven birisi akşam onunla aynı yatağa nasıl girecek?" (Buhârî, Nikâh 93; Ebû Dâvûd, Nikâh 60) "Birçok kadın Muhammed ailesine gelerek kocalarını şikâyet ediyorlar. Kadınlarını döven o kimseler, sizin hayırlınız değildir."(Ebû Dâvûd, Nikâh 42. Ayrıca bk. İbni Mâce, Nikâh 51) hadisleri de kadınları dövmenin kerahatine ve geçerli bir sebep olmadan, ayetteki sıra gözetilmeden darbın caiz olmayacağına işaret eder. Hz. Cabir, “Resulüllah bizi yüzü damgalamaktan ve yüze vurmaktan sakındırdı.”(Müslim, Libas, 106) Hadisinin işareti ile ne insan ne hayvan yüzüne vurmak caiz değildir.